واکسن‌های گامبورو، که به منظور پیشگیری از بیماری گامبورو در مرغ‌ها و پرندگان استفاده می‌شوند، از جمله مهم‌ترین ابزارها در صنعت مرغداری هستند. این بیماری ویروسی که به طور عمده سیستم ایمنی پرندگان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، می‌تواند به کاهش تولید تخم‌مرغ، افت وزن، و حتی تلفات بالا در گله‌های مرغی منجر شود. بیماری گامبورو به ویروسی به نام Infectious Bursal Disease Virus (IBDV) ایجاد می‌شود که عمدتاً بر بافت‌های لنفاوی و دستگاه ایمنی پرندگان اثر می‌گذارد. واکسن‌های گامبورو با تقویت سیستم ایمنی مرغ‌ها و جلوگیری از شیوع بیماری، نقش حیاتی در حفظ سلامت گله‌های مرغی ایفا می‌کنند. این واکسن‌ها به دو صورت زنده و غیرفعال در دسترس هستند و با استفاده از روش‌های مختلفی مانند تزریق، اسپری یا آب آشامیدنی به پرندگان داده می‌شوند. استفاده به موقع و صحیح از این واکسن‌ها می‌تواند به طور قابل توجهی از وقوع بیماری جلوگیری کرده و تاثیرات منفی آن را در سطح مزرعه به حداقل برساند.

معرفی بیماری گامبورو

 

بیماری گامبورو (Infectious Bursal Disease - IBD)، یک بیماری ویروسی است که به طور عمده پرندگان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و بیشتر در مرغ‌ها مشاهده می‌شود. این بیماری به دلیل تاثیر مستقیم آن بر سیستم ایمنی پرندگان، می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای گله‌های مرغی و صنعت مرغداری داشته باشد. در این مقاله، به طور کامل به معرفی این بیماری، علائم، عوامل ایجادکننده و راه‌های پیشگیری و درمان آن خواهیم پرداخت.

ویروس عامل بیماری گامبورو:

ویروس گامبورو از خانواده Birnaviridae و جنس Avibirnavirus است. این ویروس باعث عفونت در مرغ‌ها و دیگر پرندگان می‌شود و معمولاً در سنین پایین (1 تا 6 هفته) بیشترین تاثیر را بر جای می‌گذارد. ویروس گامبورو به طور عمده بافت‌های لنفاوی بدن و به ویژه بورسا فارنکی را هدف قرار می‌دهد. بورسا فارنکی یک بخش حیاتی از سیستم ایمنی پرندگان است که نقش مهمی در تولید سلول‌های ایمنی ایفا می‌کند.

[button_shortcode-935661] 

 

 

علائم بیماری گامبورو

علائم این بیماری ممکن است در برخی موارد خفیف باشد، اما در موارد شدید می‌تواند به مرگ و میر در گله‌ها منجر شود. از علائم رایج بیماری گامبورو می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• افت شدید وزن: پرندگان مبتلا به بیماری گامبورو معمولاً دچار کاهش وزن قابل توجهی می‌شوند.
• کاهش تولید تخم‌مرغ: در مرغ‌های تخم‌گذار، این بیماری می‌تواند منجر به کاهش یا توقف تولید تخم‌مرغ شود.
• اسهال: یکی از علائم شایع این بیماری اسهال آبکی یا خون‌آلود است.
• ضعف عمومی: پرندگان مبتلا دچار ضعف عمومی شده و به طور طبیعی از خود فعالیت کمتری نشان می‌دهند.
• درد و التهاب در ناحیه شکم: پرندگان مبتلا ممکن است به دلیل آسیب به بافت‌های داخلی، احساس درد و التهاب داشته باشند.
• کاهش فعالیت و بی‌حالی: پرندگان مبتلا معمولاً کم‌تحرک شده و به صورت غیرعادی در محیط قرار می‌گیرند.

 

[button_shortcode-398797] 

گستردگی و شیوع بیماری:

این بیماری به سرعت از یک پرنده به پرندگان دیگر منتقل می‌شود و می‌تواند در محیط‌هایی با تراکم بالا مانند مرغداری‌ها و فارم‌های پرورش طیور، شیوع پیدا کند. ویروس از طریق فضولات پرندگان، آب و غذا و تماس مستقیم با پرندگان آلوده منتقل می‌شود.

آسیب‌های ناشی از بیماری:

بیماری گامبورو به دلیل آسیب به سیستم ایمنی پرندگان، آنها را مستعد ابتلا به سایر بیماری‌ها و عفونت‌های میکروبی می‌کند. همچنین، ویروس گامبورو می‌تواند تأثیرات جدی بر تولید اقتصادی در صنعت مرغداری داشته باشد، زیرا به کاهش تولید تخم‌مرغ، کاهش وزن بدن پرندگان، و افزایش تلفات منجر می‌شود. این بیماری به ویژه در جوجه‌های جوان و پرندگان ناتوان، می‌تواند مرگ و میر بالایی را ایجاد کند.

چگونه از گله‌ها در برابر بیماری گامبورو محافظت کنیم؟

برای محافظت از گله در برابر بیماری گامبورو یا IBDV (Infectious Bursal Disease Virus)، باید یک مجموعه اقدامات پیشگیرانه و مدیریتی انجام شود تا از ابتلا به این بیماری در مرغ‌ها جلوگیری کرده و در صورت شیوع بیماری، آثار آن را به حداقل برسانیم. در ادامه، روش‌های مختلف برای محافظت از گله در برابر این بیماری آورده شده است:

1. واکسیناسیون:

واکسیناسیون یکی از مؤثرترین روش‌ها برای پیشگیری از بیماری گامبورو است. این واکسن‌ها به تقویت سیستم ایمنی پرندگان کمک می‌کنند تا از ابتلا به ویروس گامبورو جلوگیری کنند.

[button_shortcode-868569]

 

واکسن‌های زنده و غیرفعال: واکسن‌های گامبورو معمولاً به دو صورت زنده و غیرفعال در دسترس هستند. واکسن‌های زنده معمولاً برای جوجه‌های جوان (1 تا ۲ هفته) استفاده می‌شوند، در حالی که واکسن‌های غیرفعال برای مرغ‌های بالغ و پرندگانی که به تقویت ایمنی نیاز دارند، تجویز می‌شوند.

• زمان‌بندی واکسیناسیون: واکسن‌ها باید در زمان مناسب به پرندگان داده شوند. واکسیناسیون جوجه‌ها معمولاً در سن 1 تا 2 هفته انجام می‌شود و دوزهای تقویتی در سنین بالاتر تجویز می‌شود.
• روش‌های تزریق: واکسن‌ها می‌توانند به صورت تزریقی، از طریق آب آشامیدنی یا اسپری به پرندگان داده شوند. روش انتخابی بستگی به شرایط مزرعه و نوع واکسن دارد.

2. مدیریت بهداشتی و نظافت:

رعایت اصول بهداشتی و نظافت در مرغداری می‌تواند از انتشار ویروس جلوگیری کند.

• ضدعفونی محیط: ضدعفونی کردن تجهیزات، لوازم و محیط مرغداری به ویژه در مواقع ورود پرندگان جدید، بسیار مهم است. استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده مناسب می‌تواند ویروس را از بین ببرد.
• جلوگیری از تماس با پرندگان آلوده: برای جلوگیری از انتقال ویروس، باید از ورود پرندگان آلوده به گله‌های سالم جلوگیری کرد. پرندگان مبتلا به بیماری گامبورو باید فوراً قرنطینه شوند تا از انتشار ویروس جلوگیری شود.
• بهداشت فردی: کارکنان و افرادی که به گله‌ها دسترسی دارند باید به دقت دست‌ها و لباس‌های خود را ضدعفونی کنند. همچنین باید از ورود خاک، کود و تجهیزات آلوده به داخل مرغداری جلوگیری شود.

3. مدیریت تغذیه و سلامت پرندگان:

تغذیه مناسب و سلامت عمومی گله می‌تواند به تقویت سیستم ایمنی پرندگان کمک کند و آنها را در برابر ویروس مقاوم‌تر کند.

• تغذیه متعادل: تغذیه مرغ‌ها باید حاوی مقادیر مناسبی از ویتامین‌ها، مواد معدنی و پروتئین‌ها باشد تا سیستم ایمنی آنها تقویت شود. به ویژه ویتامین‌های A، D و E و مواد معدنی مانند سلنیوم، زینک و آهن برای عملکرد بهتر سیستم ایمنی ضروری هستند.
• استراحت و کاهش استرس: پرندگان در شرایط استرس‌زا (مانند تغییرات دمایی، تراکم بالا یا جابجایی مداوم) بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌ها هستند. بهبود شرایط زندگی مرغ‌ها از جمله فراهم کردن فضای کافی برای پرندگان، کنترل دما و تهویه مناسب می‌تواند به کاهش استرس و تقویت سیستم ایمنی کمک کند.

4. کنترل و پیشگیری از تماس با حیوانات وحشی:

حیوانات وحشی و پرندگان مهاجر می‌توانند عامل انتقال بیماری‌های ویروسی باشند. برای جلوگیری از تماس گله با این حیوانات، باید اقدامات زیر را انجام داد:

• ایجاد حصار و موانع: نصب حصار یا توری مناسب اطراف مرغداری‌ها برای جلوگیری از ورود پرندگان وحشی یا سایر حیوانات به گله.
• کنترل ورود و خروج: تمام ورودی‌ها باید کنترل شوند و تنها افراد و وسایل پاکیزه وارد مرغداری شوند.

 

[button_shortcode-033883]

 

5.گله نظارت و پایش مستمر:

نظارت مستمر بر وضعیت سلامتی گله و انجام آزمایش‌های دوره‌ای می‌تواند به شناسایی زودهنگام بیماری کمک کند و اقداماتی برای جلوگیری از شیوع آن انجام داد.

• آزمایش‌های آزمایشگاهی: انجام آزمایش‌های PCR و ELISA برای تشخیص زودهنگام بیماری گامبورو و شناسایی پرندگان آلوده به ویروس.
• مشاهده علائم بالینی: پرندگان باید به دقت نظارت شوند تا هرگونه علامت بیماری مانند کاهش فعالیت، اسهال یا کاهش وزن در آنها شناسایی شود.

6. جداسازی و قرنطینه:

اگر بیماری گامبورو در گله‌ای مشاهده شد، باید اقدامات قرنطینه‌ای فوری انجام شود تا از انتقال ویروس به سایر پرندگان جلوگیری شود.

• قرنطینه پرندگان جدید: قبل از وارد کردن پرندگان جدید به گله، باید آنها را حداقل به مدت ۲ هفته در قرنطینه نگه داشت و از عدم ابتلای آنها به بیماری اطمینان حاصل کرد.
• جداسازی پرندگان بیمار: پرندگان مبتلا باید فوراً از سایر پرندگان جدا شوند و تحت مراقبت‌های ویژه قرار گیرند.

7. آموزش و آگاهی‌ بخشی:

آگاهی از خطرات بیماری گامبورو و روش‌های پیشگیری از آن برای کارکنان و پرورش‌دهندگان طیور اهمیت زیادی دارد. آموزش درباره نحوه واکسیناسیون، مدیریت بهداشتی و کنترل بیماری می‌تواند به بهبود شرایط در مزرعه و کاهش شیوع بیماری کمک کند.

 

واکسن گامبورو برای مرغ و جوجه

واکسن گامبورو (Infectious Bursal Disease Vaccine) یکی از مهم‌ترین و پرکاربردترین واکسن‌ها در صنعت مرغداری است که برای پیشگیری از بیماری گامبورو (IBD) در مرغ‌ها و سایر پرندگان مورد استفاده قرار می‌گیرد. بیماری گامبورو یکی از بیماری‌های ویروسی است که به سیستم ایمنی پرندگان آسیب می‌زند و به شدت می‌تواند منجر به تلفات بالا در گله‌های مرغی، کاهش تولید تخم‌مرغ، و کاهش بهره‌وری در صنعت مرغداری شود. این بیماری توسط ویروسی به نام ویروس گامبورو یا Infectious Bursal Disease Virus (IBDV) ایجاد می‌شود و عمدتاً سیستم ایمنی مرغ‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. واکسن‌های گامبورو به عنوان یک ابزار حیاتی برای کنترل و پیشگیری از این بیماری طراحی شده‌اند.

 

[button_shortcode-924283]

 

انواع واکسن گامبورو

بیماری گامبورو (Infectious Bursal Disease - IBD) یک بیماری ویروسی حاد است که عمدتاً سیستم ایمنی پرندگان، به‌ویژه مرغ‌ها، را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری به‌ویروس گامبورو یا Infectious Bursal Disease Virus (IBDV) ایجاد می‌شود و از طریق آسیب به بافت بورسا فارنکیوس، که یکی از ارگان‌های اصلی سیستم ایمنی پرندگان است، باعث تضعیف ایمنی بدن آنها می‌شود. واکسیناسیون گامبورو یکی از ابزارهای اصلی در پیشگیری و کنترل این بیماری در صنعت مرغداری است. واکسن‌های گامبورو به طور گسترده‌ای برای کاهش تلفات، بهبود تولید تخم‌مرغ و حفظ سلامت گله‌ها استفاده می‌شوند. در این مقاله، به معرفی انواع واکسن‌های گامبورو، ویژگی‌ها، کاربردها و روش‌های استفاده از آنها پرداخته می‌شود.

1. واکسن‌های زنده گامبورو

واکنش به ویروس گامبورو معمولاً از طریق استفاده از واکسن‌های زنده انجام می‌شود که ویروس ضعیف‌شده و غیرقابل خطرناک را در خود دارند. این واکسن‌ها باعث تحریک سیستم ایمنی پرندگان می‌شوند بدون اینکه خود بیماری را ایجاد کنند.

ویژگی‌ها و مزایای واکسن‌های زنده گامبورو:

• ایمنی طولانی مدت: واکسن‌های زنده با تحریک سیستم ایمنی به صورت طبیعی، ایمنی خوبی را برای مدت طولانی ایجاد می‌کنند.
• موثر در تحریک سیستم ایمنی: این واکسن‌ها باعث تولید آنتی‌بادی‌ها در بدن پرنده می‌شوند و ایمنی فعال ایجاد می‌کنند.
• هزینه کمتر: واکسن‌های زنده معمولاً هزینه تولید کمتری دارند و مقرون به صرفه‌تر هستند.

روش‌های تجویز واکسن‌های زنده:

• آب آشامیدنی: این روش برای واکسیناسیون گروهی پرندگان استفاده می‌شود و یکی از متداول‌ترین روش‌ها برای تجویز واکسن‌های زنده است.
• اسپری: در این روش، واکسن به صورت اسپری بر روی پرندگان پاشیده می‌شود. این روش معمولاً برای پرندگان بزرگتر یا در شرایط خاص کاربرد دارد.
• تزریق: در مواردی که نیاز به واکسیناسیون هدفمند باشد، از تزریق عضلانی یا زیرپوستی استفاده می‌شود.

معایب واکسن‌های زنده:

• انتقال ویروس: اگر شرایط بهداشتی ضعیف باشد، احتمال انتقال ویروس از پرندگان واکسینه‌شده به پرندگان دیگر وجود دارد.
• نیاز به شرایط خاص: این واکسن‌ها معمولاً به شرایط بهداشتی دقیق و کنترل شده نیاز دارند تا از انتشار ویروس جلوگیری شود.

 

2. واکسن‌های غیرفعال گامبورو (کشته‌شده)

واکسن‌های غیرفعال که با استفاده از ویروس کشته‌شده تولید می‌شوند، برخلاف واکسن‌های زنده، از ویروس‌هایی استفاده می‌کنند که توانایی تکثیر در بدن پرنده ندارند.

ویژگی‌ها و مزایای واکسن‌های غیرفعال:

• ایمنی بسیار بالا: واکسن‌های کشته‌شده به دلیل عدم امکان تکثیر ویروس در بدن، معمولاً ایمن‌تر از واکسن‌های زنده هستند.
• عدم خطر انتقال ویروس: این نوع واکسن‌ها به دلیل اینکه ویروس کشته‌شده دارند، نمی‌توانند منجر به انتقال ویروس در گله شوند.
• استفاده برای مرغ‌های بالغ: این نوع واکسن‌ها بیشتر برای پرندگان بالغ و زمانی که ایمنی اولیه با واکسن‌های زنده ایجاد شده است، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

روش‌های تجویز واکسن‌های غیرفعال:

• تزریق عضلانی: واکسن‌های کشته‌شده معمولاً از طریق تزریق به پرندگان داده می‌شوند، زیرا این واکسن‌ها به طور معمول در واکسیناسیون‌های هدفمند برای مرغ‌های بالغ استفاده می‌شوند.
• تزریق زیرپوستی: این روش به‌ویژه در مواردی که واکسیناسیون بر اساس نیازهای ویژه مرغ انجام می‌شود، مناسب است.

معایب واکسن‌های غیرفعال:

• نیاز به دوزهای اضافی: برای حفظ ایمنی، ممکن است نیاز به دوزهای تقویتی داشته باشیم، که می‌تواند فرآیند درمانی طولانی‌تری ایجاد کند.
• هزینه بالا: تولید واکسن‌های غیرفعال معمولاً هزینه بیشتری نسبت به واکسن‌های زنده دارد.

3. ترکیب واکسن‌های زنده و غیرفعال

در بسیاری از موارد، ترکیب واکسن‌های زنده و غیرفعال به‌عنوان یک استراتژی پیشگیرانه در نظر گرفته می‌شود. استفاده از این ترکیب می‌تواند ایمنی بیشتری ایجاد کرده و پرندگان را در برابر ویروس گامبورو محافظت کند.

ویژگی‌ها و مزایای ترکیب واکسن‌ها:

• ایمنی جامع: ترکیب واکسن‌های زنده و غیرفعال می‌تواند ایمنی قوی‌تری در پرندگان ایجاد کند، زیرا هر دو نوع واکسن به نوعی به تحریک سیستم ایمنی کمک می‌کنند.
• پیشگیری از انتقال ویروس: استفاده از واکسن‌های زنده در مراحل ابتدایی و واکسن‌های غیرفعال در مراحل بعدی می‌تواند احتمال انتشار ویروس را کاهش دهد.
• تقویت ایمنی در دوره‌های مختلف: واکسن‌های زنده برای تحریک سیستم ایمنی در سنین جوانی و واکسن‌های غیرفعال برای تقویت ایمنی در سنین بالاتر استفاده می‌شوند.

 

روش‌های انتخاب واکسن گامبورو

انتخاب واکسن گامبورو بستگی به شرایط مزرعه، سن پرندگان، وضعیت ایمنی و روش‌های مدیریتی دارد. برخی نکات برای انتخاب نوع واکسن عبارتند از:

• سن پرندگان: برای جوجه‌های جوان، واکسن‌های زنده معمولاً مناسب‌تر هستند، در حالی که برای پرندگان بالغ واکسن‌های غیرفعال توصیه می‌شود.
• شرایط بهداشتی مزرعه: در محیط‌هایی با شرایط بهداشتی ضعیف‌تر، استفاده از واکسن‌های غیرفعال به دلیل ایمنی بالاتر ترجیح داده می‌شود.
• تراکم پرندگان: در شرایطی که تراکم پرندگان بالا است، انتخاب واکسن‌های زنده از طریق آب آشامیدنی می‌تواند مفید باشد.

نحوه تزریق واکسن گامبورو به روش‌های مختلفی انجام می‌شود که بسته به نوع واکسن (زنده یا غیرفعال) و شرایط محیطی، روش‌های مختلفی برای تجویز آن وجود دارد. در ادامه، به معرفی انواع روش‌های تزریق واکسن گامبورو پرداخته می‌شود:

 

[button_shortcode-868569]

 

1. تزریق عضلانی (Intramuscular Injection)

در این روش، واکسن به عضله پرنده تزریق می‌شود. این روش معمولاً برای واکسن‌های غیرفعال (کشته‌شده) و برخی واکسن‌های زنده که نیاز به واکسیناسیون هدفمند دارند، استفاده می‌شود.

ویژگی‌ها و مزایا:

• دقت بالا: واکسن دقیقاً به داخل عضله تزریق می‌شود که به طور کامل جذب بدن پرنده می‌شود.
• ایمنی بالاتر: این روش ایمنی بهتری برای پرندگان ایجاد می‌کند و معمولاً به عنوان یک روش بسیار مؤثر برای واکسیناسیون مرغ‌های بالغ یا گله‌هایی با شرایط بهداشتی دقیق استفاده می‌شود.

کاربردها:

• برای مرغ‌های بالغ و پرندگان مسن که نیاز به تقویت ایمنی دارند.
• زمانی که ایمنی فوری و طولانی‌مدت برای مرغ‌های بالغ یا گروه‌های خاص از پرندگان مورد نیاز است.

روش اجرای تزریق عضلانی:

• معمولاً در ناحیه سینه یا پایین گردن تزریق می‌شود.
• ابزار لازم: استفاده از سرنگ و سوزن با اندازه مناسب برای تزریق به عضله.

 

2. تزریق زیرپوستی (Subcutaneous Injection)

در این روش، واکسن به زیر پوست پرنده تزریق می‌شود. این روش برای واکسیناسیون هدفمند و زمانی که واکسیناسیون از طریق عضله ممکن نیست، استفاده می‌شود.

ویژگی‌ها و مزایا:

• کمتر تهاجمی: نسبت به تزریق عضلانی، تزریق زیرپوستی درد و آسیب کمتری به پرنده وارد می‌کند.
• نقاط تزریق متنوع: تزریق زیرپوستی می‌تواند در نواحی مختلف بدن انجام شود، مانند پوست پشت گردن یا زیر پوست پشت سر.

کاربردها:

• معمولاً برای مرغ‌های بالغ و در شرایط خاص که نیاز به واکسیناسیون هدفمند باشد.
• برای جوجه‌ها که ممکن است تزریق عضلانی برای آن‌ها مناسب نباشد.

روش اجرای تزریق زیرپوستی:

• معمولاً در ناحیه پشت گردن یا پایین پشت انجام می‌شود.
• ابزار لازم: استفاده از سرنگ با سوزن ریزتر که به راحتی زیر پوست قرار گیرد.

 

3. تزریق داخل چشمی (Ocular Injection)

تزریق داخل چشمی به معنای تجویز واکسن از طریق چشم پرنده است. این روش کمتر متداول است، اما در برخی شرایط خاص، به ویژه در واکسیناسیون با واکسن‌های زنده، ممکن است استفاده شود.

ویژگی‌ها و مزایا:

• مستقیم به سیستم ایمنی: به دلیل اینکه چشم به سیستم لنفاوی متصل است، این روش می‌تواند ایمنی را به طور سریع‌تری در بدن ایجاد کند.
• کاربرد در واکسن‌های زنده: این روش معمولاً در واکسیناسیون با واکسن‌های زنده گامبورو استفاده می‌شود.

کاربردها:

• برای واکسیناسیون گله‌های بزرگ که نیاز به واکسیناسیون سریع دارند و احتمالاً از طریق اسپری یا آب آشامیدنی امکان‌پذیر نباشد.

روش اجرای تزریق داخل چشمی:

• واکسن با استفاده از یک قطره‌چکان یا وسیله مناسب به داخل چشم پرنده ریخته می‌شود.
• این روش معمولاً در شرایط خاص و برای واکسن‌های زنده که نیاز به جذب سریع دارند، انجام می‌شود.

 

4. آب آشامیدنی (Drinking Water Method)

تزریق از طریق آب آشامیدنی یکی از رایج‌ترین روش‌ها برای تجویز واکسن‌های گامبورو به گله‌های بزرگ است. در این روش، واکسن به آب آشامیدنی مرغ‌ها اضافه می‌شود و پرندگان آن را می‌نوشند.

ویژگی‌ها و مزایا:

• سهولت اجرا: این روش به ویژه برای گله‌های بزرگ و پرندگان با تعداد بالا بسیار مناسب است.
• صرفه‌جویی در زمان: واکسیناسیون گروهی بدون نیاز به تزریق فردی.

کاربردها:

• برای جوجه‌ها و گله‌های بزرگ که نیاز به واکسیناسیون گروهی دارند.
• زمانی که تعداد پرندگان زیاد است و نیاز به واکسیناسیون سریع و کارآمد وجود دارد.

روش اجرای آب آشامیدنی:

• واکسن به آب آشامیدنی حل می‌شود و به پرندگان داده می‌شود.
• مراقبت‌های خاص: باید اطمینان حاصل شود که پرندگان تمامی واکسن را مصرف می‌کنند.

 

زمان مصرف واکسن گامبورو در مرغ و جوجه

 

[At-193615]

 

انواع واکسن گامبورو

 

  واکسن‌های زنده تخفیف حدت یافته (لیوفیلیزه)

 

1. CEVAC® GUMBO L
   • تولیدکننده: شرکت CEVA
   • سویه: LIBDV
   • روش مصرف: آب آشامیدنی
   • ویژگی‌ها: مناسب برای ایمن‌سازی فعال گله‌های سالم طیور در مقابل بیماری گامبورو
2. Avivac® IBD Winterfield 2512
   • تولیدکننده: شرکت Avivac
   • سویه: Winterfield 2512
   • روش مصرف: آب آشامیدنی
   • ویژگی‌ها: ایمن‌سازی فعال طیور در برابر بیماری گامبورو
3. BURSIPHARM
   • تولیدکننده: شرکت PHARMAGAL BIO (اسلوواکی)
   • روش مصرف: آب آشامیدنی
   • ویژگی‌ها: مناسب برای ایمن‌سازی فعال طیور در برابر بیماری گامبورو
4. GUMBOHATCH
   • تولیدکننده: هیپرا اسپانیا
   • روش مصرف: تزریق زیرجلدی یا داخل تخم مرغ جنین دار
   • قیمت احتمالی: ۱٬۲۰۰٬۰۰۰ تا ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ تومان
   • ویژگی‌ها: ایمن‌سازی فعال طیور در برابر بیماری گامبورو
5. واکسن گامبوکال
   • تولیدکننده: تعاونی صنایع مرغ مادر
   • سویه: VMG91
   • روش مصرف: آب آشامیدنی
   • قیمت احتمالی: ۶۵۰٬۰۰۰ تا ۹۰۰٬۰۰۰ تومان
   • ویژگی‌ها: ایمن‌سازی فعال طیور در برابر بیماری گامبورو

واکسن‌های کشته (Inactivated)

1. G-OLVAC
   • تولیدکننده: شرکت فاترو – ایتالیا
   • ترکیب: ویروس غیرفعال شده نیوکاسل و گامبورو
   • روش مصرف: تزریقی (زیرپوستی یا عضلانی)
   • ویژگی‌ها: مناسب برای پیشگیری از بیماری‌های نیوکاسل و گامبورو در مرغ‌های مادر، تخم‌گذار و گوشتی

این قیمت‌ها به طور تقریبی و تخمینی هستند و ممکن است با توجه به نوسانات بازار، تغییرات در واردات و شرایط تخفیف متغیر باشند.

نتیجه‌گیری

بیماری گامبورو (IBD) یکی از بیماری‌های ویروسی خطرناک است که می‌تواند تأثیرات مخربی بر سلامت گله‌های طیور بگذارد. این بیماری به سیستم ایمنی طیور آسیب می‌زند و می‌تواند باعث کاهش تولید تخم‌مرغ، رشد ضعیف و افزایش خطر ابتلا به سایر بیماری‌های عفونی شود. به همین دلیل، واکسیناسیون گامبورو به‌عنوان یکی از مهم‌ترین راهکارهای پیشگیری از این بیماری در صنعت پرورش طیور شناخته می‌شود.

در حال حاضر، واکسن‌های مختلفی برای مقابله با بیماری گامبورو در بازار موجود است. این واکسن‌ها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: واکسن‌های زنده تخفیف حدت یافته و واکسن‌های کشته. واکسن‌های زنده معمولاً از طریق آب آشامیدنی به طیور تزریق می‌شوند و ایمنی فعال را در برابر بیماری ایجاد می‌کنند، در حالی که واکسن‌های کشته از طریق تزریق عضلانی یا زیرپوستی به طیور داده می‌شوند و برای گله‌های مادر و تخم‌گذار مناسب‌تر هستند.

هر یک از انواع واکسن‌های گامبورو ویژگی‌ها و مزایای خاص خود را دارند. به‌عنوان مثال، واکسن‌های زنده تخفیف حدت یافته می‌توانند به سرعت ایمنی ایجاد کنند و برای گله‌های سالم در سنین مختلف مناسب هستند. از سوی دیگر، واکسن‌های کشته معمولاً در مواقعی استفاده می‌شوند که نیاز به ایمنی قوی و پایدارتر وجود دارد، به‌ویژه در گله‌های مادر و تخم‌گذار.

در نهایت، انتخاب مناسب‌ترین واکسن برای گله به عوامل مختلفی مانند سن طیور، وضعیت آنتی‌بادی‌های مادری، شرایط محیطی و اقتصادی بستگی دارد. بنابراین، استفاده از واکسن‌های گامبورو باید با مشاوره دامپزشک متخصص انجام شود تا از ایمنی و سلامت گله‌ها اطمینان حاصل شود و از بروز بیماری‌های ناخواسته جلوگیری شود.